Leny Wijnhoven genoot met volle teugen in De Pinnenhof
Samen met lokale verenigingen en instellingen bouwt de gemeente Nederweert aan een duurzame toekomst voor De Pinnenhof. Een nieuwe, gezonde basis voor een bloeiend verenigingsleven. Het gemeenschapshuis, dat in 1968 de deuren opende, bergt een schat aan verhalen en ontmoetingen. In deel 7: Leny Wijnhoven (72) die dertig jaar haar ziel en zaligheid in De Pinnenhof stak.
Haar verhaal begint in het midden van de jaren tachtig. Na afloop van hun wekelijkse dansles in De Pinnenhof raken Leny en haar man Karel aan de praat met het beheerdersechtpaar Jan en Mientje Wullems. Er is gelijk een klik, de stellen raken bevriend en niet veel later wordt Leny als medewerkster toegevoegd aan het team van de Stichting Gemeenschapshuis De Pinnenhof. De Nederweertse gaat als poetsvrouw aan de slag. “Dat heb ik dertig jaar gedaan. Met een groepje van vier maakten we De Pinnenhof elke maandagochtend grondig schoon. Bij elkaar heb ik heel wat kilometers gedweild.”
En daar blijft het niet bij. Na een paar jaar schoonmaken krijgt Leny de vraag of ze het tijdens het kienen op dinsdagavond frikandellen en kroketten wil komen bakken. Dat wil ze wel. “Met 150 kieners in de zaal gingen er op een avond meerdere dozen doorheen. Zo ben ik er langzaam ingerold”, memoreert ze. “Van het een kwam het ander. Voordat ik het wist stond ik mee te tappen en oberen tijdens feestavonden van de EHBO en de bridgeclub, de bonte avonden van De Pinmaekers en toneelavonden van Mengelmoes en De Krottepoffers. Het waren legendarische feesten. Tot diep in de nacht ging het dak eraf.”
In de keuken en achter de bar was het aanpoten geblazen, maar voor Leny voelde het nooit als werk. Ze genoot van de gezelligheid. Van de saamhorigheid in het team. En van het horecavak dat ze van Jan leerde. “Zodra de gasten weg waren, werd er opgeruimd en gepoetst. We sluiten pas af als alles netjes is, zo luidde de stelregel. Na een feestavond was ik vaak pas om 04.00 of 05.00 uur thuis. Om 07.00 stond ik weer naast mijn bed om de kinderen naar school te brengen.”
Vanaf 2003 stond Leny tien jaar lang zelf aan het roer. Hoewel zij op papier de beheerder was, beschouwde zij zichzelf ‘als een van de collega’s’. “We waren een team, we deden het samen en konden het uitstekend met elkaar vinden.”
Als Leny haar leven nog eens kon overdoen, zou ze precies dezelfde keuze maken. In gedachten is ze nog regelmatig terug in De Pinnenhof. Dan staat ze weer achter de bar, waar lief en leed werd gedeeld en het hele leven samenkwam. In de zaal om de tafels en stoelen af te soppen en opnieuw te rangschikken. Of in de keuken om het personeel na de laatste bonte avond te trakteren op een heerlijke biefstuk. “Ik heb ongelooflijk genoten van al die jaren. Het was altijd gezellig. Van Jantje heb ik geleerd dat je er in de horeca altijd en voor iedereen moet zijn. Vriendelijk zijn en goed luisteren naar de persoonlijke wensen, dáár draait het om in de horeca. Ik heb nooit onderscheid gemaakt tussen gasten, voor mij was iedereen gelijk.”
Tekst: Bas Poell
Foto: Nederweert24
